گام پنجم: Assignو تنظيم روش‌ها و قيود در Design Optimizer

1. شاخه نسبت دادن طبقات:

Design Optimizer >> Assign >> Story

در این شاخه باید تعیین کنید که کدام یک از ترازهای ارتفاعی موجود در مدل، به عنوان طبقه مد نظر است. برای این کار باید ترازهای مدنظر را تیک بزنید. در این صورت برنامه فرایند بهینه‌سازی را با توجه به طبقات مدنظر کاربر انجام خواهد داد، به عنوان مثال کنترل دریفت در این طبقات انجام خواهد شد.

نکته 1: معیار اصلی برای تعیین طبقات ترازهایی هستند که برای کنترل دریفت مدنظر هستند. پس از انتخاب بی‌مورد ترازها خودداری نمایید چون برنامه سعی خواهد کرد دریفت و پیچش را در همه طبقات تعیین شده کنترل نماید.

نکته 2: پیشنهاد اکید این است که در ترسیم هندسه سازه دقت شود، حتی‌المقدور ستون‌ها طوری ترسیم شوند که در طبقات تعیین شده بگنجند. یعنی تا جایی که ممکن است از ترسیم ستون‌هایی که در دو طبقه (طبقاتی که تعیین نموده‌اید) قرار دارند بپرهیزید. همچنین از ترسیم ستون‌هایی که از اندازه متعارف خیلی کوتاه‌تر هستند بپرهیزید. در صورت بروز هر یک از این موارد، Design Optimizer تضمینی برای موفقیت در کنترل دریفت و پیچش سازه نخواهد داشت.

نکته 3: برنامه به صورت خودکار تراز زمین را مدنظر قرار خواهد داد، بنابراین این تراز در لیست نمایش داده نمی‌شود

2. نسبت دادن دسته بندی‌هاي مقاطع به المان‌های تیر:

جهت تخصیص دسته بندی‌ها به تیرها، ابتدا چند تير مدنظر را در SAP2000 انتخاب نمایید (به عنوان مثال تیرهای طبقه نخست را انتخاب کنید)، سپس به مسیر

Design Optimizer >> Assign >> Section >> Beam

بروید. ملاحظه مي‌كنيد كه اسامي تيرهايي كه انتخاب كرده‌ايد در ستون سمت راست ليست شده‌اند. با كليك بر روي هر تير، مختصات نقاط اول و آخر تير و همچنين دسته‌بندي كه به آن نسبت داده‌شده، نمايش داده مي‌شود.

حال از منوی کرکره ای Category، دسته بندي مدنظر را (كه در گام 3 تعريف كرده‌ايد) انتخاب نمایید و پس از آن دکمهAssign را کلیک کرده تا دسته‌بندي به تير مذبور نسبت داده شود. با اين عمل، عملیات بهینه‌سازی بر روی اين تير بر اساس مقاطع موجود در آن دسته‌بندی انجام خواهد شد.

نکته 1: لازم به ذکر است به هیچ عنوان نبایستی دسته‌بندی‌هایی که به المان‌های انتخاب شده نسبت داده می‌شوند، خالی باشند (به این معنی که در آن دسته بندی هیچ مقطعی انتخاب نشده باشد).

نکته 2: اگر کاربر به هر تيري دسته بندی نسبت ندهد، برنامه به صورت پیش فرض از دسته بندی Main جهت طراحی آن تير استفاده می‌کند.

نکته 3: براي اعمال همزمان يك دسته‌بندي به چند تير، همزمان چند تير را از ستون سمت راست انتخاب كرده و عمليات فوق را يك‌بار انجام دهيد تا دسته‌بندي به همه آن‌ها اعمال شود.

- تيرهاي No Design: اگر مي‌خواهيد تنظيم No Design را به يك تير اعمال كنيد، پس از انتخاب آن به مسير زير برويد.

SAP2000 >> Design >> Overwrite Frame Design Procedure

سپس گزينه No Design را براي آن برگزينيد. حال همان تير را انتخاب كرده و در Design Optimizer‌ مانند اعمال دسته‌بندي عمل كنيد با اين تفاوت كه در قسمت Category، گزينه Fixed or No Design را انتخاب كنيد (البته بايد مقطع مدنظر خود را در SAP2000 به آن تير نسبت دهيد).

- مقطع ثابت براي تيرها: در صورتی که مي‌خواهيد يك تير در طي بهينه‌سازي مقطع ثابتي داشته باشد اما طراحي هم بشود، بايد Fixed or No Design به آن نسبت داده شود (البته بايد مقطع مدنظر خود را در SAP2000 به آن تير نسبت دهيد).

3. نسبت دادن دسته بندی‌هاي مقاطع به المان‌های ستون:

جهت تخصیص دسته بندی‌ها به ستون‌ها ، ابتدا چند ستون مدنظر را در SAP2000 انتخاب نمایید (به عنوان مثال ستون‌های طبقات اول و دوم را انتخاب کنید)، سپس به مسیر

Design Optimizer >> Assign >> Section >> Column

بروید. ملاحظه مي‌كنيد كه اسامي ستون‌هايي كه انتخاب كرده‌ايد در بخش سمت راست ليست شده‌اند. با كليك بر روي هر ستون، مختصات نقاط اول و آخر ستون و نام آن قطعه ، نمايش داده مي‌شود.

حال از منوی کرکره ای Category، دسته بندي مدنظر را (كه در گام سوم تعريف كرده‌ايد) انتخاب نمایید و پس از آن دکمهAssign را کلیک کرده تا دسته‌بندي به ستون مذبور نسبت داده شود. با اين عمل، عملیات بهینه‌سازی بر روی اين ستون بر اساس مقاطع موجود در آن دسته‌بندی انجام خواهد شد.

نکته 1: لازم به ذکر است به هیچ عنوان نبایستی دسته‌بندی‌هایی که به المان‌های انتخاب شده نسبت داده می‌شوند، خالی باشند (به این معنی که در آن دسته بندی هیچ مقطعی انتخاب نشده باشد).

نکته 2: اگر کاربر به هر ستوني دسته بندی نسبت ندهد، برنامه به صورت پیش فرض از دسته بندی Main جهت طراحی آن ستون استفاده می‌کند. بنابراين نبايد در اين حالت اين دسته بندي خالي از انتخاب باشد.

نکته 3: اگر به يك المان دو دسته بندي نسبت داده شود، خود به خود دسته بندي دوم براي ستون مدنظر لحاظ خواهد شد.

نکته 4: همان‌طور كه در گام سوم گفته شد می‌توانید در دسته بندی‌ها به صورت تركيبي از مقاطع مربعي و مستطيلي استفاده كنيد، به عنوان نمونه با انتخاب يك خط ستون در مدل و تخصيص يك دسته بندي تركيبي مربعي و مستطيلي كه عرض ثابتي دارند شاهد اين باشيد كه ستون‌هاي مستطيلي در ترازهاي پايين‌تر و مقاطع مربعي در ترازهاي فوقاني براي خط ستون مزبور طرح گردند.

نکته 5: به عنوان مثال اگر هدف استفاده از ستون‌های دایره‌ای در طبقه اول است، حتماً بایستی طبق گام 3 مقاطع دایروی را نیز در يك دسته بندي مشخص تعريف و انتخاب كرده باشيد.

4. نسبت دادن Boundary Element به المان‌های مرزي:

براي معرفي آن دسته از ستون‌هایی كه به عنوان المان‌های مرزي در مدل شناخته مي‌شوند به نرم افزار Design Optimizer، تمامي اين گونه المان‌ها را انتخاب نماييد و سپس به مسير ذيل برويد

Design Optimizer >> Assign >> Section >> Column>>Boundary Element

و با انتخاب مجدد نام اين المان‌ها و برگزيدن گزينه Boundary Element و زدن دكمه Assign طرح اين قطعات را به Design Optimizer بسپاريد. طرح اين قطعات تنها در فايل 25% انجام می‌گیرد در صورتي كه در فايل 100% اثرات اين المان‌ها در تغيير مکان‌ها و نقش آن‌ها در تحليل منظور مي‌شود.

نکته 1: اگر چنانچه سهواً و يا اشتباهي يك يا چند المان Boundary Element شدند، و خواستيد اين اشتباه را جبران نماييد، بدين ترتيب عمل نماييد: با انتخاب مجدد آن المان‌ها در Sap2000 و برگشتن به اين شاخه در Design Optimizer و با انتخاب گزينه None از حالت Boundary Element درمي‌آيند.

نکته 2: المان‌هاي مرزي كه انتخاب شوند بعداً در گروهي در SAP2000 به نام BoundaryElement ذخيره مي‌شوند.

5. نسبت دادن ترک خوردگی و... به المان‌های تیر و ستون:

برای نسبت دادن Property Modifier ها به مسیر

Design Optimizer >> Assign >> Property Modifier >> Frame

بروید. در اين قسمت سه گزینه در منوي كركره‌اي وجود دارد:

1. Program Determined: با انتخاب این گزینه (كه پيش‌فرض هم هست) تمامی ضرایب اعم از ترک‌خوردگی، وزن و جرم و ... بر اساس مقادیر پیش فرض نرم‌افزار Design Optimizer (بر اساس ضوابط و با توجه به اينكه سازه دارای ديوار برشي مي‌باشد يا نه) برای تمامی تیرها و ستون‌ها تخصیص می‌یابد.

2. Definitions: با انتخاب این گزینه تمامی ضرایب ترک‌خوردگی و وزن و جرم و ... توسط كاربر قابل اصلاح است كه Design Optimizer برای تمامی تیرها و ستون‌ها این مقادیر را تخصیص خواهد داد. در اين حالت اگر گزينه‌اي را با 1- مقداردهي كنيم آن مقدار در SAP2000 تغيير داده نخواهد شد.

3. Sap Definitions: اگر می‌خواهید برنامه تغییری در ضرایب ترک‌خوردگی، وزن، جرم و ... ندهد، این گزینه را انتخاب کنید. در اين صورت مقاديري كه در SAP2000 روي المان‌هاي خود اعمال كنيد بدون تغيير خواهند ماند.

6. نسبت دادن ترک خوردگی و... به المان‌های دیوار:

در صورتی که از سیستم‌های دوگانه در یکی از جهت‌های اصلی مدلتان استفاده کردید منوی موجود در مسیر

Design Optimizer >> Assign >> Property Modifier >> Shear Wall

(براي اعمال ضرايب ترك‌خوردگي و ...) فعال شده و سه گزینه موجود در آن در منوي كركره‌اي در دسترس خواهند بود:

1. Program Determined: با انتخاب این گزینه (كه پيش‌فرض هم هست) تمامی ضرایب اعم از ترک‌خوردگی و ... بر اساس مقادیر پیش فرض نرم‌افزار Design Optimizer (بر اساس ضوابط) برای تمامی ديوارها تخصیص می‌یابد.

2. User Definitions: با انتخاب این گزینه تمامی ضرایب ترک‌خوردگی و ... توسط كاربر قابل اصلاح است كه Design Optimizer برای تمامی دیوارها این مقادیر را تخصیص خواهد داد.

3. Sap Definitions: اگر می‌خواهید برنامه تغییری در ضرایب ترک‌خوردگی و ... براي ديوارها ندهد، این گزینه را انتخاب کنید. در اين صورت مقاديري كه در SAP2000 روي المان‌هاي خود اعمال كنيد بدون تغيير خواهند ماند.

7. کاهش سربار زنده:

منوی Live Reduction Factor برای اعمال کاهش سربار زنده تعبیه شده است (کاملاً مشابه نرم‌افزار ETABS). نکته مهم این است که در ابتدا باید بارهای زنده از نوع Reducible Live توسط كاربر در SAP2000 تعريف شده باشند و در بارگذاری استفاده شوند تاثیر این ضرایب بر روی طراحی قطعات فشاری مشخص گردد. پس از اطمینان از این مطلب بایستی به طریق زير عمل نمود.

به مسیر زیر بروید.

Design Optimizer >> Assign >> Live Reduction Factor

تعداد طبقاتي كه بر روي المان‌ها وجود دارند را در ذيل گزينه Number Of Stories Supported وارد کرده و ضريب كاهش سربار آن‌ها را در ذيل گزينه Reduction factors ثبت مي‌کنیم، سپس با كليك بر روي دكمه Add اين ضرايب به مجموعه مقادير قبل اضافه مي‌گردند.

لازم به ذکر است برای تغییر هر کدام از اعداد وارد شده در این منو، عدد مورد نظر را انتخاب کرده و تغییر مقتضی را اعمال نموده و سپس دکمه Modify را می‌زنیم. همچنین برای حذف نمودن یک رديف پس از انتخاب آن بایستی دکمه Delete را کلیک نمود.

8. تنظیم پارامترهای تحلیل مدل:

برای اعمال تنظیمات مربوط به مسئله تحلیل به مسیر زير برويد.

Design Optimizer >> Analysis

در این قسمت نیز مانند همه قسمت‌های برنامه کلیه تنظیمات و فرایندها مطابق آیین‌نامه 2800 ویرایش چهار انجام می‌گیرد .این سرشاخه مرتبط با تنظیمات تحلیل است. در این بخش پارامترهای مورداستفاده در تحلیل سازه توسط کاربر انتخاب می‌شود.

- کاربر می‌تواند در قسمت Analysis Method، نوع تحلیل خود را بر اساس شناختی که از مسئله دارد در دودسته استاتیکی یا دینامیکی انتخاب نماید.

- چنانچه سازه ازنظر کاربر در دسته تحلیل استاتیکی قرار گیرد، کاربر می‌تواند سازه را دریکی از دسته‌های (Regular) برای سازه‌های منظم یا (Irregular) برای سازه‌های نامنظم قرار دهد. سازه‌های منظم یا نامنظم در آئین‌نامه 2800 ویرایش چهار بند 1-7 توضیح داده‌شده‌اند. در حالت نامنظم ترکیب بارهای ساخته‌شده در مقایسه باحالت منظم تفاوت‌هایی دارد. چون طبق نظر آیین‌نامه 2800، تأثیر 30% زلزله‌های عمود برجهت اصلی اعمال زلزله نیز بایستی در سازه‌های نامنظم وارد گردد.

گفتنی است در حالت دینامیکی اعمال اثرات نامنظمی برسازه که توسط آیین‌نامه 2800 تبیین شده است (بند 3-1-4 آیین‌نامه 2800 ویرایش چهار) در نرم‌افزار Design Optimizer گنجانده‌شده است (روش جریمه 30%). بنابراین در صورت انتخاب حالت دینامیکی سازه را می‌توان دریکی از دودسته زیر قرارداد.

نکته 1: اگر روش دینامیکی توسط کاربر برگزیده شود، تصحیح برش پایه توسط Design Optimizer به‌صورت خودکار انجام می‌گیرد.

نکته 2: اگر به‌طور مثال کاربر در حین انتخاب، گزینه منظم را برگزیند ولی در ضمن عملیات مسجل گردد که سازه ازلحاظ پیچشی نامنظم است(فاكتور Aj)، يا نامنظمي در پلان‌ها وجود دارد(ازنظر افزايش فاكتور برون‌محوري طبقات از 20%) و برنامه نتواند آن را اصلاح کند، پیغامی مبنی بر پیشنهاد تعویض روش آنالیز به‌صورت نامنظم، به کاربر داده می‌شود.

نکته 3 (اعمال بار زلزله قائم): به‌منظور اعمال بارگذاري زلزله‌هاي قائم به مدل بايستي كاربر يك زلزله با یکی از نام‌های Ez، Ev، Fz و يا Fv از نوع Quake كه در قسمت Auto Lateral Load ، تنظیم None فعال باشد را بسازد. لازم به تذكر است مقادير بارهاي اين زلزله بايستي توسط كاربر در نرم‌افزارهايSap2000 و يا Etabs تعیین‌شده‌ باشد. برنامه اين بارها را در ترکیب بارهای طراحي اعمال خواهد کرد.

- آیین‌نامه ویرایش چهار 2800: کلیه سازه‌هایی که، دارای نامنظمی پیچشی زیاد و خیلی زیاد(با تعریف 1-7-1 بخش ب در آیین‌نامه 2800 ویرایش چهار) باشند، یا دارای نامنظمی جرمی، نرم و خیلی نرم در ارتفاع باشند، را نمی‌توان با روش تحلیل استاتیکی معادل تحلیل نمود و باید روش دینامیکی معادل را به کاربرد.

مراحل انجام عملیات تحلیل دینامیکی به ترتیب عبارت‌اند از:

1. تشکیل زلزله‌های شبه استاتیکی در راستاهای X,Y (در این مرحله توسط روابط تجربی ارائه‌شده در آیین‌نامه 2800 ضرایب زلزله محاسبه و زلزله‌های مربوط ایجاد می‌گردند)

2. اصلاح مقادیر زلزله‌های شبه استاتیکی برای امور طراحی و کنترل تغییر مکان بر طبق روابط آیین‌نامه‌ای ( در این بخش زلزله‌های ایجادشده با توجه به زمان تناوب‌های اصلی سازه اصلاح می‌گردند.)

3. تشکیل توابع طیفی بر اساس داده‌های اخذشده از کاربر ( بر اساس نوع منطقه و خاک محل سازه تابع طیف محاسبه می‌گردد.)

4. تشکیل طیف‌های پاسخ در راستاهای X,Y (بر طبق توابع طیف ایجادشده در مدل و اطلاعات دریافتی از کاربر طیف‌های پاسخ در راستاهای X,Y تشکیل می‌گردد)

5. هم‌پایه نمودن طیف‌های پاسخ با زلزله‌های شبه استاتیکی متناظرش (طبق آیین‌نامه 2800 ویرایش چهاربند 3-4-1-4 مقادیر بازتاب‌ها با برش پایه استاتیکی هم‌پایه می‌گردد.)

6. تشکیل زلزله‌های استاتیکی مکمل جهت اعمال برون‌محوری‌های مربوطه: به علت این‌که در نرم‌افزار Sap2000 امکان اعمال برون‌محوری به شکل نرم‌افزار Etabs وجود ندارد، طبق محتویات فصل 17 کتاب Ed. Wilson مدیر تولید برنامه‌های Sap2000 و Etabs در شرکت CSI این زلزله‌ها برای اعمال برون‌محوری‌ها تشکیل می‌گردد.

7. محاسبه برون‌محوری کلیه طبقات )بر اساس برش هر طبقه و نیز شرایط دیافراگم‌ها محاسبه برون‌محوری‌ها انجام می‌گیرد. لازم به ذکر است که در تحلیل دینامیکی علامت تمام برون‌محوری‌ها مثبت است.)

8. تشکیل مجدد طیف‌های پاسخ (بر اساس محاسباتی که برای برون‌محوری‌ها در گام 7 انجام شد، مجدداً طیف‌های پاسخ تشکیل می‌گردند.)

9. مقادیر طیف‌های پاسخ به ازا تغییرات سختی در سازه حین انجام عملیات بهینه‌سازی به‌روز می‌گردند. لازم به ذکر است که کنترل تغییر مکان‌های جانبی هنگامی‌که طراحی به روش دینامیکی انجام می‌گیرد، به هر دو صورت استاتیکی و دینامیکی قابل انجام است، اما روش پذیرفته‌شده استاتیکی هست.

- آنالیز مرتبه دوم (Pdelta): در همین پنجره و در قسمت Pdelta Parameters، ضرایب مربوط به بارهای مرده و زنده در آنالیز مرتبه دوم وجود دارد. این ضرایب برای طراحی و کنترل دریفت جداگانه تعیین می‌شوند. ضرایب پیش‌فرض برای طراحی مطابق آیین‌نامه انتخابی کاربر )در شاخه (Design تعیین می‌شود. ضرایب پیش‌فرض برای کنترل دریفت همیشه یک است. هر چهار ضریب بارهای مرده و زنده برای طراحی و کنترل دریفت، قابل‌تغییر توسط کاربر هست. البته مقدار حداقل همه ضرایب یک هست. کاربر با کلیک روی دکمه Compatible with code، مقادیر ضرایب مربوط به طراحی را مطابق آیین‌نامه جاری در Design Optimizer، مشاهده خواهد کرد.

- محاسبه شاخص پايداري: برنامه شاخص پايداري سازه را در طبقات محاسبه مي‌نمايد و چنانچه از مقدار مجاز سازه (طبق بند 3-6 آيين‌نامه) بيشتر باشد هشداري خواهد داد. گزارش مقادير شاخص پايداري در پايان مراحل بهينه‌سازي در شاخه نتايج انجام مي‌شود.(مقدار تغییر یافته تتا مجاز از 2800 ویرایش چهار لحاظ شده است)

- حذف اثر Pdelta: طبق بند 3-6 آيين‌نامه در صورتي كه شاخص پايداري سازه كمتر از مقدار 10% باشد، مي‌توان از اثر Pdelta صرف‌نظر نمود. چنانچه گزينه Eliminate Pdelta effects based on 3-6 item را تيك كرده باشيد و در فرايند بهينه‌سازي شاخص پايداري كمتر از 10% به دست آيد، اثر Pdelta حذف خواهد شد.

9. تنظیمات کنترل تغییر مکان‌ها:

در مسیر

Design Optimizer >> Analysis >> Drift

امکاناتی جهت تنظیمات کنترل تغییر مکان‌های جانبی و پیچشی در سازه تعبیه شده است که شامل موارد ذیل است:

- اعمال کنترل دریفت: اگر کاربر بخواهد کلاً کنترل دریفت توسط Design Optimizer انجام نگیرد، می‌تواند با برداشتن تیک گزینه Control Transitional Drift این کار را انجام دهد، در غیر این صورت دریفت انتقالی توسط برنامه کنترل خواهد شد.

- اعمال مقادیر مجاز دریفت: در صورتی که گزینه Drift Values From Code 2800 تیک خورده باشد، مقادیر مجاز دریفت انتقالی توسط برنامه طبق ضوابط آیین‌نامه 2800 ویرایش چهار و خصوصیات سازه، محاسبه خواهد شد. اما اگر کاربر بخواهد مقادیر مجاز را خود تعیین کند، می‌تواند پس از برداشتن تیک گزینه Drift Values From Code 2800، در گزینه های Allowable Drift X و Allowable Drift Y مقادیر مدنظر خویش را وارد نماید. همچنین در این حالت دکمه Calculate Allowable Drifts فعال خواهد شد تا مقادیر مجاز را جهت كمك به كاربر محاسبه كند.

نکته: در صورتي كه در شاخه

Design Optimizer >> Define >> Earthquake >> Static

تنظيم Static Correction را برگزيده باشيد و زمان تناوب تحليل سازه بيش از 7/0 ثانيه به دست آيد (يا در حالتي كه به جاي Static Correction گزينه Custom را انتخاب كرده باشيد و زمان تناوب تجربي سازه بيش از 7/0 ثانيه باشد)، دريفت مجاز بر اساس فرمول آيين نامه كمتر از حالتي خواهد بود كه زمان تناوب كمتر از 7/0 ثانيه باشد. پس با استفاده از دكمهCalculate Allowable Drifts می‌توانیم از مقادير مجازي كه برنامه در حالت انتخاب گزينه Drift Values From Code 2800 با توجه زمان تناوب سازه محاسبه خواهد كرد آگاهي پيدا كنيم.

- آیین نامه 2800 ویرایش چهار: محاسبه مقادیر دریفت مجاز در ویرایش جدید بر اساس تعداد طبقات و اضافه شدن ضریب بزرگنمایی انجام می‌شود که در برنامه اعمال شده است (برای سازه بیش از پنج طبقه و کمتر از آن)(بند 3-5-2).
همچنین برای کنترل دریفت، پریود طبیعی سازه به کار می رود اما برای سازه های با اهمیت خیلی زیاد به مقدار 1.25 برابر پریود تجربی محدود شده است (3-5-3).

- کنترل تغییر مکان‌ها در روش دینامیکی: به دو صورت می‌توان در روش دینامیکی تغییر مکان‌ها را کنترل نمود، این امکان در بخش Displacement Control method in dynamic Procedure تعبیه شده است:

1. به روش دینامیکی(With response spectrum): توسط طیف‌های پاسخی که بر اساس زلزله های استاتیکی هم پایه شده‌اند و کاربر طریقه تشکیل آن‌ها را فراهم نموده است کنترل تغییر مکان‌ها صورت می‌گیرد. گفتنی است زلزله های استاتیکی که برای تصحیح برش پایه طیف‌های پاسخ به کار می‌روند به دو طریق امکان تشکیل دارند:

الف: بر اساس تصحیح استاتیکی(static correction): بر اساس زمان تناوب اصلی سازه در دو جهت اصلی مقادیر این برش پایه‌ها بدست آمده‌اند.
ب: بر اساس ضرایب زلزله ای که کاربر برای کنترل دریفت در شاخه ماقبل در نظر گرفته است.

2. به روش استاتیکی(with static load cases(equivalent with response spectrum)): در این روش در دو جهت اصلی سازه با تشکیل زلزله های استاتیکی که بر اساس بارهای دینامیکی تشکیل شده‌اند کنترل تغییرمکان‌های انتقالی و پیچشی صورت می‌گیرد. به این معنی که برش پایه زلزله های استاتیکی بر مبنای برش پایه طیف‌های پاسخ دینامیکی تولید می‌شوند.

10. تنظیمات عملیات طراحی:

در مسیر

Design Optimizer >> Design

تنظیماتی مرتبط با عملیات طراحی وجود دارد:

- انتخاب آیین‌نامه‌: در گزینه Code که مختص انتخاب آیین‌نامه‌های طراحی است، می‌توان یکی از آیین‌نامه‌های ACI318-2005 ACI99 و یا CSA-A23.3-94 را برگزید(آیین‌نامه‌های ACI2008 و ACI2011 و ACI2005 در ترکیب بارها و دیگر بخش هایی که مورد کاربرد در طراحی سازه‌های بتنی در کشور است کاملا مشابه اند، بنابراین انتخاب گزینه 2005 معادل 2008 و 2011 خواهد بود). بالطبع هرکدام از آیین‌نامه‌ها که انتخاب شود، تنظیمات مخصوص به آن آیین‌نامه توسط برنامه به‌صورت خودکار در مدل اعمال مي‌شود. به طور مثال ترکیب بارها و سایر تنظیمات مرتبط نیز توسط برنامه انجام خواهد شد.

- نسبت تنش مطلوب: گزینه Desired Stress Ratio، مربوط به تنش مجازی است که کاربر به عنوان کران بالایی تنش‌های موجود در ستون‌ها مدنظر دارد. كاربر می‌تواند اين مقدار را تعيين كند. به طور مثال اگر در این گزینه عدد 1.05 وارد شده باشد، در صورت بهينه‌سازي موفقیت آمیز، تمامی ستون‌ها داراي نسبت تنش كمتر از این عدد خواهند بود. همچنين برنامه سعي خواهد كرد طي عمليات بهينه‌سازي، نسبت تنش همه ستون‌ها را به نزديكي اين عدد برساند.

- شکل‌پذیری: در گزینه Frame Type نوع شکل پذیری المان‌هایی که طراحی بر روی آن‌ها انجام می‌گیرد، مشخص می‌شود. لازم به ذکر است انواع این شکل‌پذیری‌ها بستگی به نوع آیین‌نامه انتخابی دارد. به عنوان مثال انواع Ductile، Nominal و Ordinary مرتبط با آیین‌نامه CSA-A23.3-94 هست.

- انتخاب ميزان مشاركت تيرها در طراحي: در اين بخش كه داراي سه گزينه Low, Medium, High هست، ميزان مشاركت تيرها، در تحمل نيروهاي وارده بر قاب‌ها، را بايستي تعيين نمود. اگر بخواهيد به فلسفه تير ضعيف- ستون قوي پايبند باشيد، گزينه Low را برگزينيد ولي اگر مشاركت بيشتر تيرها را در مباحث طراحي و كنترل تغييرمكان‌هاي جانبي مي‌خواهيد، گزينه‌هاي Medium و High را انتخاب نماييد.

11. تنظیمات قيود طراحی:

در مسیر

Design Optimizer >> Design >> Constraints

گزينه‌اي در مورد اختلاف ابعاد ستون‌های متوالي موجود است، مبني بر اين واقعيت كه بر اساس ضوابط آرماتور در قسمت وصله‌ها حداكثر شيب و انحناي مجازي كه آرماتورهاي طولي مي‌توانند داشته باشند داراي نسبت يك به شش است (1/6) بنابراين با توجه به ارتفاع حوزه اتصال ميزان تورفتگي ستون‌های بالايي به پاييني قابل محاسبه هست.

Maximum Differences between Dimensions of Sequential Column Sections

ميزان مجاز اين تورفتگي يعني مقدار h/6 از هر طرف (h عمق تیر متصل به محل وصله است) و يا ميزان دلخواه كاربر بر حسب واحد جاري، از کاربر سؤال می‌گردد.

لازم به تذكر است قيود ابعاد هندسي تيرها و ستون‌ها به طور پيش فرض توسط برنامه رعايت مي‌گردند.

- قيد هماهنگی تعداد ميلگرد در ستون‌های متوالی:

گزینه Check Longitudinal Rebar Number Compatibility In Columns یکی دیگر از قیودی است که در صورت خواست كاربر توسط برنامه اعمال خواهد شد تا در ستون‌های متوالی از لحاظ تعداد میلگردهای طولی هم‌خوانی وجود داشته باشد. به این ترتیب که در راستای محلی 3 و 2 از لحاظ تعداد میلگردها، تعداد میلگردهای ستون فوقانی از ستون‌های تحتانی کمتر یا مساوی خواهند بود. در صورت توالی ستون‌های دایروی با مستطیلی، مربعی یا دایره‌ای نیز این مسئله برای تعداد کل میلگردهای مقطع رعایت می‌شود.

- قيد هماهنگی اندازه ميلگرد در ستون‌های متوالی:

گزینه Check Longitudinal Rebar Size Compatibility In Columns عملیاتی در تکمیل قید بالایی است، به این صورت که ستون‌های متوالی از لحاظ اندازه میلگردهای طولی چک می‌شوند تا میلگردهای ستون فوقانی از ستون‌های تحتانی کمتر یا مساوی باشند. بدیهی است در صورت برداشتن تیک این گزینه، این قید رعایت نمی‌گردد، همچنین اگر گزینه قید بند قبل تیک نشود، این گزینه هم غیرفعال خواهد شد.

- قيد حداكثر درصد مجاز آرماتورهاي طولي ستون در محل وصله:

گزینه Check Maximum Junction Reinforcement Percentage عملیاتی در خصوص كنترل ميزان مجاز تراكم آرماتورهاي طولي ستون در محل وصله‌هاست كه به صورت پيش‌فرض کلیه آرماتورهاي موجود در محل اتصال را با ميزان مجاز مقدار كه در گزينه Percentage% تعيين مي‌شود مقايسه می‌نماید، ولي اين امكان هم وجود دارد كه تنها آرماتورهايي محاسبه شوند كه هم‌پوشاني شده‌اند، براي انتخاب اين روش باید گزینه Only Overlapped Rebars را انتخاب نمود.



كليه قيود و شروط تنها در صورتی که عملیات بهینه‌سازی به صورت موفقیت آمیز انجام شود، رعایت می‌گردند. بدین معنی که اگر عملیات به هر دلیلی قبل از به سرانجام رسیدن متوقف گردد يا نيمه‌كاره بماند نباید انتظار مراعات این گونه قیود را داشت.

12. تنظیمات تيپ بندي تيرها در طراحی:

در مسیر

Design Optimizer >> Design >> Constraints >> Beam Similarity

تنظیماتی مرتبط با اعمال تيپ‌بندي در طراحي تيرها وجود دارد، به اين نحو كه از لحاظ عمق يا عرض و يا هر دو، تيرهاي هم امتداد هم بعد مي‌گردند. نكته قابل تأمل اين است كه تيرهايي توسط برنامه هم امتداد تلقي مي‌گردند كه زاويه بين يك تير و امتداد تير ديگر از مقدار α تجاوز نكند. بنابراين اگر مي‌خواهيد تيرها هم بر شوند، گزينه Make Similar Beams Width را انتخاب كنيد و اگر مي‌خواهيد تيرهاي هم امتداد هم عمق گردند با انتخاب Make Similar Beams Depth مي‌توانيد به هدفتان برسيد، و نهایتاً در صورتي كه هر دوي اين موارد را بخواهيد در تيرهاي هم امتداد يكسان گردند، هر دو گزينه را انتخاب نماييد. همچنين مقدار زاويه α را مي‌توانيد تغيير دهيد.